Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 lipca 2004 r. w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13 czerwca 2004 r.

Sygn. akt III SW 35/04 
UCHWAŁA SĄDU NAJWYŻSZEGO
z dnia 29 lipca 2004 r. 
w sprawie wyborów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13 czerwca 2004 r.

Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych

Przewodniczący Prezes SN Walerian Sanetra
Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk
Teresa Flemming-Kulesza
Katarzyna Gonera
Beata Gudowska
Józef Iwulski
Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca)
Andrzej Kijowski
Roman Kuczyński
Jerzy Kuźniar
Jerzy Kwaśniewski
Zbigniew Myszka
Jadwiga Skibińska-Adamowicz
Herbert Szurgacz
Maria Tyszel
Barbara Wagner
Andrzej Wasilewski
Andrzej Wróbel

Protokolanci: Eliza Maniewska
Izabela Twardowska - Mędrek

z udziałem Zastępcy Prokuratora Generalnego Ryszarda Stefańskiego i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Ferdynanda Rymarza po rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu jawnym w dniu 29 lipca 2004 r., mając na uwadze, że:

1. Na mocy art. 134 ustawy z dnia 22 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego (Dz. U. Nr 25, poz.219) Sąd Najwyższy rozpatruje protesty przeciwko ważności wyborów, ważności wyborów w okręgu lub wyborowi posła do Parlamentu Europejskiego i w drodze uchwały rozstrzyga o nieważności wyborów lub o nieważności wyboru posła. 
Protesty rozpoznawane są dwustopniowo. W pierwszej kolejności Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów, w odniesieniu do protestu spełniającego wymagania przewidziane w Ordynacji wyborczej, wydaje opinię co do zarzutów protestu, a w razie stwierdzenia ich zasadności - co do wpływu naruszenia prawa na wynik wyborów (art. 137 ust. 1 i 2 Ordynacji wyborczej).
Następnie Sąd Najwyższy w składzie całej Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych rozpatruje protesty na podstawie opinii wydanych przez składy trzyosobowe (art. 139 ust. 1 Ordynacji wyborczej). W terminie 90 dni od dnia wyborów, na posiedzeniu z udziałem Prokuratora Generalnego i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej może podjąć uchwałę o nieważności wyborów lub o nieważności wyboru posła (art. 139 ust. 2 w związku z art. 134 ust. 2 Ordynacji wyborczej).

2. Do Sądu Najwyższego wpłynęło dwadzieścia siedem protestów wyborców. Rozpatrując je w składach trzyosobowych, w sześciu sprawach dotyczących dziewięciu protestów (jedna z nich obejmowała cztery protesty łącznie rozpoznane i rozstrzygnięte) Sąd wydał opinie o ich zasadności, uznając jednocześnie, że stwierdzone uchybienia nie miały wpływu na wynik wyborów. Za nieuzasadnione uznano sześć protestów, a dwanaście pozostawiono bez dalszego biegu, ponieważ nie spełniały wymagań przewidzianych w Ordynacji wyborczej.
Wśród opinii uznających zasadność protestów trzy dotyczyły wadliwego ustalenia wyników głosowania w obwodzie, co przy uwzględnieniu okoliczności, w których doszło do tych uchybień, należy - zdaniem składu całej Izby - uznać za naruszenia szczególnie rażące. Naruszenia te jednakże nie miały wpływu na wynik wyborów. W dwóch opiniach uznano za zasadne protesty związane z wadliwym udostępnieniem wyborcom wyników głosowania przez obwodowe komisje wyborcze, lecz przekazane rejonowej komisji wyborczej protokoły głosowania w tych obwodach były prawidłowe (w jednym przypadku po korekcie). W jednej opinii stwierdzono nieprawidłowość przeprowadzenia głosowania w szpitalu, polegającą na uzależnieniu skorzystania przez wyborcę z urny pomocniczej od decyzji personelu medycznego, a nie od woli wyborcy.
Bezzasadność sześciu protestów wynikała z błędnego rozumienia prawa przez wnoszących protesty lub z nieustalenia przez Sąd Najwyższy zarzucanych w proteście naruszeń prawa. Dwa z tych protestów były skierowane przeciwko wyborowi osoby, która - zdaniem wnoszących protesty - nie miała biernego prawa wyborczego do Parlamentu Europejskiego, jako że nie zamieszkiwała stale od co najmniej pięciu lat w Polsce lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, przez co nie spełniała wymagania przewidzianego w art. 9 Ordynacji wyborczej. Sąd Najwyższy w składach trzyosobowych przyjął, że protesty te są bezzasadne.

3. Prokurator Generalny wniósł o podjęcie uchwały stwierdzającej, że wybory do Parlamentu Europejskiego nie są nieważne. Przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej wniósł o podjęcie uchwały, iż w wyniku rozpoznania protestów wyborczych nie stwierdzono przesłanek do uznania nieważności wyborów lub nieważności wyboru posła do Parlamentu Europejskiego.

4. Rozpatrzenie przez skład całej Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych opinii dotyczących protestów i rozważenie stanowisk Prokuratora Generalnego i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej uzasadniają wniosek, że stwierdzone uchybienia nie miały wpływu na wynik wyborów do Parlamentu Europejskiego. 

Z tych powodów
stwierdza brak podstaw do podjęcia uchwały o nieważności wyborów i nieważności wyboru posłów do Parlamentu Europejskiego, których wyniki zostały ogłoszone w obwieszczeniu Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 15 czerwca 2004 r. o wynikach wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13 czerwca 2004 r. (Dz. U. Nr 137, poz. 1460).

Przewodniczący Prezes SN

(-) Walerian Sanetra

Sędziowie SN:

(-) Krystyna Bednarczyk
(-) Teresa Flemming-Kulesza
(-) Katarzyna Gonera
(-) Beata Gudowska
(-) Józef Iwulski
(-) Kazimierz Jaśkowski 
(-) Andrzej Kijowski
(-) Roman Kuczyński
(-) Jerzy Kuźniar
(-) Jerzy Kwaśniewski
(-) Zbigniew Myszka
(-) Jadwiga Skibińska-Adamowicz
(-) Herbert Szurgacz
(-) Maria Tyszel 
(-) Barbara Wagner
(-) Andrzej Wasilewski
(-) Andrzej Wróbel